*** نفس ***

ممنونم که زنده ای.. که با من و تمام مردم شهر زیر آسمانی که همین رنگ است نفس میکشی.. ممنونم اگر ندارمت..اگر تن به جدایی داده اي..هنوز به حرمت خاطره هایمان ، پاييز به پاييز را به یاد منی.. ممنونم از اینکه نیستی ولی دورادور نگران حالمی.. نگران اشک های گرمی که خودت بهتر میدانی چرا قلبهایمان را میسوزاند..متشکرم که زنده ای و دلیلِ این دوریِ هزارساله هر چیز به جز مرگ است.. ازاینکه میخندی و تنت گرم است.. از اینکه عشق می‌ورزی و روزگارت شیرین است.. من حتی.. از دلهره های پنهانی‌ات برای آینده ممنونم.. از دل مشغولی هایی که نشان دهنده‌ی حیات توست..من به هر چیز که تو را سراپا نگه داشته است که ادامه دهی و زندگی مرا جان ببخشی مدیونم.. چه فرقی میکند اگر هیچگاه در آغوشم نگیری.. اگر مهر کم کم از یادت برود .. باران..و تمام غروب های خانه م را.. من به همین سهم اندک هم قانعم.. همین که دور باشی اما نفس بکشی .. و درکنار هر که دوست داری‌اش روزگار بگذرانی.. من میمیرم برای روزهایی که هوای چشم هایت به سرم میزند ..آنقدر که میان مردم شهر دیوانه وار دنبال نگاه آشنایی میگردم.. متشکرم از اینکه از این منِ چند تکه شده ،انسان واحدی را میسازی که نفسش بند است به حیات تو... بیشتر لبخند بزن و شاد باش امید من.. که سالهاست تمام لحظه هایم به شکرانه‌ی سلامتی‌ و لبخندت میگذرد..

پ  ن: يادش به خير ، ٦ سال پيش ٢٨ مهر ١٣٩٢

دنیای این روزهای من ......